گرچه ما را در نظرها نیست وزنی چون حباب

دوستانِ یارِ دریا را همین بس همدمیم

" إلهی إن أدخلتنی النار فَفی ذلک سُرورُ عَدوّک و إن أدخلتنی الجَنّه فَفی ذلک سُرورُ نَبِیّک و أنا والله أعلمُ أنَّ سُرورَ نَبیّکَ أحَبُّ إلیک مِن سُرورِ عَدُوّک "  دعای ابوحمزه ثمالی

خدایا! اگر مرا داخل دوزخ نمایی پس در این کار خرسندی دشمن توست و اگر مرا داخل بهشت نمایی در این کار شادی پیغمبر توست، و قسم به خدا من میدانم که شادی پیامبرت نزد تو بهتر و سزاوارتر است از شادمانی دشمنت!

سلمان جان! در تکمیل جملة پر محتوای"گاهی باید دوستان بزرگی داشته باشیم تا به چیزهای کوچکی پی ببریم."

بله، واقعاً اینگونه است و اگر انسان بخواهد به آرامش حقیقی دست یابد راهش این است که:

چشمها را باید شست- جور دیگر باید دید ...   (سهراب سپهری)

و چقدر زندگی دلپذیر و شیرین می شود هنگامی که

سعی می کنیم عظمت و زیبایی در نگاه ما باشد نه در آنچه بدان می نگریم!  (نیچه)

و آن وقت است که" أینما تُولّوا فَثَمَّ وَجهُ الله " به هر طرف رو کنید خداوند جلوه گر است!

هر شبنمی در این ره صد بحر آتشین است

   دردا که این معمّا شرح و بیان ندارد         (حافظ)

و درک می کنیم سخن زیبای خداوند متعال را که:

" إن الله لا یستحیی أن یضرب مثلا ما بَعوضَهً فما فوقها فأمّا الذین آمنوا فیعلمون انّه الحق من ربّهم و امّا الذین کفروا فیقولون ماذا اراد الله بهذا مثلا یُضلُّ به کثیراً و یهدی به کثیراً "               (بقره/26)

به راستی که خداوند ابایی ندارد از اینکه برای شما پشه یا فوق آن را مثل زند. اما مؤمنان میدانند که آن مثل حقی است از جانب خدایشان ولی کافران (از روی نادانی و تحقیر) میگویند که خدا با این مثال کوچک چه میخواهد. جمع زیادی با این مثال گمراه و جمع زیادی نیز هدایت میشوند.

 ... و یکی از راههای دست یافتن به این نوع نگاه و بینش(که از خصوصیات هدایت شدگاناست) برخورد با انسانهایی است بصیر و لطیف

                                                                      نوشته: حباب 12/8/85